Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier by Patrick ModianoMy rating: 0 of 5 stars
Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier (prachtige titel!) is pas het tweede boek dat ik lees van Modiano (Catherine Certitude even niet meegerekend) en toch is zijn stijl zonder moeite te herkennen. Modiano doet iets raar, wonderbaarlijks met taal. Met vrij eenvoudige zinnen en woordenschat (zeker proberen in het Frans te lezen), het is bijna gewoontjes, schept hij een sfeer die zeldzaam is in de literatuur. Het verhaal en de structuur, de opbouw, de personages zijn buitengewoon. Hij vertelt niet alles, er wordt veel gezwegen, de klank van een stem is belangrijk, er is twijfel of herinneringen echt zijn, er zijn dromen, veel ontbreekt. Het lijkt of iemand vertelt wat hij zich herinnert van het verhaal. Alles baadt in een dromerige en vreemd melancholische atmosfeer. Zonder bruuske sprongen, stroomt het verhaal door verschillende periodes verder. Als bij een brede, diepe rivier die door zijn omvang schijnbaar traag passeert maar een groot volume verplaatst, zit er veel kracht in wat niet gezien wordt. Het heden en verleden hangen op mysterieuze wijze samen en beïnvloeden elkaar zonder dat de personages, wij, de mens, dat mechanische kunnen doorgronden. Erg zweverig en diepgaand is dat, toch vertelt Modiano een concreet, mooi verhaal met eenvoudige taal. Kleine magie met woorden voor boekenwormen met een aanleg voor hoofdelijke afwezigheid en diepe spinsels over tijd, geheugen en werkelijkheid.
View all my reviews
Geen opmerkingen:
Een reactie posten