Draadloze koffie en vlinders.

Onzinnige titel, wel passend. Een weekend in de aap gelogeerd. Een aap die te pas en vooral te onpas uit de mouw kwam. Shoppen heeft de aap gemilderd. Onzinnig zinnen.

Vorig weekend, het weekend voor mijn examen netwerk- en systeembeheer zat ik net zonder netwerk, proper was dat. Proper was mijn laptop ook. Het was hoog tijd geweest dat ik hem nog eens een poetsbeurt gaf. Zo'n witte macbook is misschien wel mooi, maar dat wordt zo snel vuil en dat is toch ook geen zicht hé. Door het poetsen werkte hij natuurlijk niet meer.
Dan maar mijn backupplan ontplooit, t.t.z. een op Kubuntu draaiende dell van een desktop ingeplugd op het net. Geen niets nada noppes internet. Gevloekt heb ik. Dat hielp niet.
Problemen zijn kansen, dacht ik en de clevere alternatieven popten spontaan up: hotspots in de OB Gent, in de Vooruit of op een andere openbare plek. Meesmurfen op het netwerk van de buren was uitgesloten, niet door ethische overwegingen, nee, de netwerken in mijn buurt zijn allemaal gesloten en het enige open netwerk is enerverend traag (een schande). Hotspots dus. Hutspot werd het, ja.

De OB hééft geen draadloos internet, de Vooruit was zéér uitzonderlijk twee dagen gesloten en nérgens een deftig openbaar netwerk te vinden. Net als toen er nog geen internet bestond.

Ik heb me dan maar een Bialetti aangeschaft. Glorie! Alles was op slag vergeten. Een heerlijke kop echte koffie en ik werd Italiaans kalm onder de toch wel helse omstandigheden.

Mijn kritiek op het examen staat dan ook volledig los van mijn offline belevenissen. 'k Zweer 't.

Ik heb me die namiddag ook een dekbedovertrek gekocht. Geen straffe koffie zonder vlinders, dat weet het kleinste kind.

Als ik nu, ondanks de cafeïne, door slaap overmand wordt, slaap ik tenminste zo zacht als een boterbloempje.